سر الکس فرگوسن در مصاحبهای با اسکای اسپورتس از آلفردو دی استفانو فقید به عنوان یکی از بازیکن محبوب تمام دورانش یاد کرده است: « سوال بزرگی که به ذهن میآید این است که بزرگترین بازیکنان تاریخ چه کسانی بودند؟ خب به اندازه انگشتهای یک دست: کرویف، مارادونا، پله، پوشکاش و البته دی استفانو. دی استفانو به نظر من یکی از بزرگترینها بود.»
سر الکس میگوید او یکی از 127 هزار تماشاگری بوده که سال 1960 شاهد پیروزی 7-3 رئال مادرید بر آینتراخت فرانکفورت در همپدن پارک بودند: «تعادل بدنی فوقالعادهای داشت. اگر به یکی از گلهایی که در آن فینال زد دقت کنید، منظورم را متوجه میشوید. نکته جالب این بود که آن سال فرانکفورت، گلاسکو رنجرز در نیمه نهایی 6-1 و 6-3 شکست داده بود. آنها به عنوان خدایان فوتبال به همپدن پارک آمده بودند، ولی مقابل رئال مادرید نابود شدند. آن موقع دوره طلایی رئال مادرید بود، 5 قهرمانی پشت سر هم. دی استفانو در هر 5 فینال گل زد. این رکورد فوقالعادهای است.»
اما بهترین خاطره: « بهترین خاطره من وقتی است که با آبردین، رئال مادرید را در فینال جام جام داران 83 شکست دادم. دی استفانو مربی رئال بود و قرار گرفتن مقابل تیم او برای من افتخار بزرگی بود. من از روی احترام شب قبل از بازی یک بطری نوشیدنی مخصوص اسکاتلندی برایش گرفتم. در آن زمان رئال مادرید شانس اول قهرمانی بود، اما آبردین داشت رشد میکرد و اوج میگرفت. تمام بازیکنان ما از خود آبردین بودند و برای همین شکست دادن رئال برایمان موفقیت چشمگیری به حساب میآمد.دی استفانو آدم بزرگواری بود. او بعد از بازی گفت که تیمی مثل آبردین را با پول نمیشود خرید. این تیم روح و روحیهای مثل یک خانواده دارد این بهترین کلماتی بود که میشد در تمجید از ما گفت.»
و جمله آخر: « دی استفانو همیشه با رئال مادرید بود، هرکجا که میرفتند. او زندگی فوقالعادهای داشت و باعث افتخار من است که ارتباطی، هرچند اندک با او داشتم.»